Moda lat 20.

Moda w latach 20.

Moda lat 20. nie sprzyjała kobiecym kształtom, głównie ze względu na wywalczone przez sufrażystki prawa. Po latach wojny kobiety zrównały się z mężczyznami w ich obowiązkach. Zapanował trend na silną maskulinizację sylwetki oraz funkcjonalizm noszonych strojów. Ubrania zaczęły stanowić manifestację kobiecej niezależności. Stawiano na krótkie fryzury i „chłopięce” stroje. W modzie lat 20. panowała subtelna elegancja, gustowne zdobienia i wyemancypowany wizerunek chłopczycy.

Czym się charakteryzowały stroje z lat 20.?

Wizerunek kobiety żyjącej w latach 20-tych XX wieku charakteryzował się falami na włosach, które skrywał mały kapelusz z opuszczonym rondem (typu kask) bądź też opaska. Noszono wtedy luźne żakiety (typu kasak) z dekoltem karo bez kołnierza, o długości wychodzącej za linię bioder oraz spódnice ułożone w kontrafałdy o długości za kolano. Płeć piękna zrzuciła wówczas gorsety, które były symbolami kobiecego zniewolenia. Sylwetka musiała być prosta i przypominać kształt litery H. Nie należało także podkreślać talii, czemu sprzyjał niski stan sukienek (uzyskiwany za pomocą drapowania czy elementów biżuteryjnych). Moda lat 20. wymogła smutny makijaż: oczy były mocno podkreślone ciemnym cieniem (powieka była przydymiona), a usta małe i ciemne (podkreślone czerwoną szminką). Łuki brwiowe depilowano w cienką linię.

Ikony mody lat 20.

Wśród gwiazd trendy w ubiorach wyznaczały silne i piękne kobiety, takie jak Josephine Baker wraz ze swoją słynną spódnicą z bananów czy Louise Brookes ze swoimi krótkimi czarnymi włosami z grzywką. Ikonami mody były także: Clara Bow oraz Nancy Cunard (aktywistka walcząca z rasizmem i faszyzmem, a także pisarka). Nie należy zapominać o Poli Negri (czyli nasza rodzima Apolonia Chałupiec), która lansowała styl wampa i niedostępnej femme fatale.

Lata 20-te stanowiły początek i rozkwit historii mody. Najsłynniejszą ówczesną projektantką mody była Gabrielle „Coco” Chanel. Stworzyła szykowne, ponadczasowe kostiumy i niezapomnianą do dziś tzw. mała czarną. Sławny był także Jean Patou, autor strojów sportowych i twórca dodatków do odzieży. Projektowały także m.in.: Sonia Delaunay, która wprowadziła do kobiecej garderoby abstrakcyjne oraz graficzne formy i Madeline Vionnet, będąca prekursorką metody krojenia tkanin ze skosu.

Moda lat 20. stanowiła demonstrację odrębności, odwagi i siły kobiet. Stroje były luźne, wygodne i funkcjonalne. Często nawiązywały do panujących wówczas nurtów w sztuce (surrealizm, art deco, futuryzm). W kolorystyce dominowała połyskująca czerń.  Zrezygnowano z noszenia niewygodnych obcasów (oprócz wieczorowych butów na niskim słupku). Zatarły się różnice między ubiorem sportowym a spacerowym. Sukienki posiadały prosty fason, który równoważyło bogactwo zdobień i tkanin. Najczęściej sięgały one do połowy łydki. Kreacje wieczorowe miały wiele warstw i mogły posiadać śmiałe wycięcie w kształcie litery V, które odkrywało plecy. Aby uzyskać swoisty wygląd chłopczycy z lat 20-tych, należało zdobyć niezbędne dodatki w postaci sznura pereł i wachlarza z piór.